Kalecikkaya köyümüzün akademisyenlerin Prf.Dr. Ahmet GÜNGÖR ün makalesi.
Ankara Dikmen Keklik Pınarı Mahallesinin Gönül Pınarı:
“Şaban Balıkkaya”
Daha bıyıkları terlemeden Çorum Alaca Kalecikkaya Köyünden çıkıp Ankara Dikmen’in taş ocaklarında kendini çalışırken buldu. Yeri geldi sert kayaları kırmak için tokmak salladı, yeri geldi damperli kamyonla taş taşıdı. Ağabeyi Hüseyin Balıkkaya ile Dikmen tepelerini yer yurt edindi. Esenboğa Havaalanında servis şoförlüğü yaptı. Ailesi, ev- ocağı için yıllarca çalışıp didindi.
Buraya kadar anlatılanlar tipik Anadolu ailesindeki babanın taşıdığı meziyyetler, olağan özelliklerdi. Ancak Şaban Balıkkaya’nın iyi bir baba, çalışkan bir insan ve iyi bir vatandaş olmasından daha öte özellikleri vardı.
Dikmen semti, Keklik Pınarı Mahallesi, konu komşu, Erzurumlu, Çankırılı, Çorumlusu, akrabayı taallukat, her kimin mevlidi, düğünü, ölüsü, konu komşu hangi ailenin askere giden oğlunun töreni, yemeği varsa… Arabası, parası, hayır hasenadıyla Şaban Balıkkaya hemen imdada yetişir. Bulup buluşturduğu münibisle cemaati mezarlığa götürüp getirir. Başta kendisi olmak üzere tanıdığı eş dostu araya koyarak topladığı parayı hemen darda, sıkıntıda kalan düğün sahibinin cebine bir zarfla sıkıştırır.
Dikmen Keklik Pınarı Mahallesi camisinin temel, tuğlasından harcına, kapısından minaresine kadar onun emeği, onun koşuşturmaları vardır. Erinmeden, üşenmeden… Hiç bir karşılık ve kimseden takdir, teşekkür beklemeden! Sadece ve sadece Allah rızası için!
Rahmetli ağabeyi Hüseyin Balıkkaya gibi… Her ikisi de gönül insanıydılar. Hiç bir Allah’ın kuluna garez, kinleri olmadı. Akraba, konu komşu, mahallelisine hep saf ve temiz bir yürekle bakmayı bildiler. “Hayır, hasenatta yarışın. Muhtaç bir komşu, dindaşınız, yolda kalmış bir yolcu varsa maddi bir yardım yapamayıyorsanız en azından bir güleryüz gösterin!”
Şaban Balıkkaya da malı, canıyla hep bu uğurda koşup koşuşturdu. 22.06. 2024 tarihinde yedisi verildi. Ankara ve Ankara dışından köylüleri, akrabaları, komşuları ve onu sevenler Kur’an tilaveti ve ilahilerle andılar.
Ben de katılmak istiyordum ancak 93 yaşındaki hasta validemin yanında olmak zorundaydım. Zira Kurban Bayramı için geldiğim Ankara’da zamanım azdı ve Giresun’a tekrar dönmem gerekiyordu.
“Şaban Balıkkaya! Biz senden razıyız. Allah da senden razı olsun. Mekânın cennet olsun.”
“Balıkkaya ailesi, Dikmen Keklik Pınarı Mahallesi, Dikmen semti, Kalecikkaya Köyü, Başınız sağ olsun!”
